Fala płaska padająca na dwuwymiarowy układ periodycznych centrów rozpraszających ulega ugięciu pod określonymi kątami. Istnieje ścisły związek pomiędzy kątami ugięcia a odległościami pomiędzy centrami rozpraszającymi. Zjawisko to można obserwować w przypadku fali świetnej (np. ugięcie na dwuwymiarowej siatce dyfrakcyjnej) czy promieni rentgenowskich (doświadczenie Bragga udowadniające falowy charter promieni X oraz periodyczną budowę ciał krystalicznych). Poruszający się elektron można uważać, zgodnie z zasadą de Broglie’a, za falę materii, która ulęga dyfrakcji. Zadanie polega na znalezieniu relacji pomiędzy obrazem dyfrakcyjnym uzyskanym za pomocą transmisyjnego mikroskopu elektronowego a rozmieszczeniem atomów w materiale badanej próbki.